Başarılı bir kısa film çekmek sanıldığından daha da büyük bir emek ve zekâ gerektiriyor. Bir kısa film tasarlarken alışıldık öykülerin, dramatik yapının dışına taşmak gerekiyor.

Çoğumuz hayatımızın bir noktasında aynaya baktığımızda zor bir düşünceyle boğuşuruz: Ya olduğum kişiyi sevmiyorsam? Belki de son zamanlarda kendiniz gibi hissetmediğinizi ya da daha da kötüsü, kendinizi kaybettiğinizi fark ettiniz. Bu, insanın içine işleyen, rahatsız edici bir histir; sanki asıl tanıdığınız o kişiyle aranızda bir mesafe oluşmuş gibi... Özellikle büyük şehirlerimizin hızlı temposunda, profesyonel hayatın ve sevdiklerimizin beklentilerinin omuzlarımıza yüklediği ağırlık altında bu tür bir içsel sorgulama filizlenebilir. Kültürümüzde başarıya ve beklentileri karşılamaya verilen önem, bazen bizi kendimize yabancılaştıran bir yola sürükleyebilir. Peki, bu yabancılaşma hissiyle ve belki de artık sevmediğimiz bir benlikle baş başa kaldığımızda ne olur? https://hayatinanlami.net/ya-oldugum-kisiden-hosnut-degilsem/

Umut, belki de en temel insani dürtülerimizden biri; bizi ileriye taşıyan, zorluklar karşısında ayakta kalmamızı sağlayan o içsel güç. Her birimiz, hayatın farklı dönemlerinde bu güce tutunma ihtiyacı hissederiz. Kültürümüzde de umudun ve dayanıklılığın ne kadar değerli olduğuna dair derin izler buluruz. “Çıkmadık canda umut var” derken aslında yaşamın her anında bir potansiyel olduğunu hatırlarız. Sabırla bekleyişin, zorluklara karşı gösterilen metanetin kıymetini biliriz; tıpkı en çetin kışın ardından açan bir kardelen misali, en zorlu koşullarda bile yeşerebilecek bir umut filizini içimizde taşırız. Ancak günümüz dünyasında, özellikle biz genç profesyoneller için umudu canlı tutmak her zaman kolay olmayabiliyor. Ekonomik belirsizlikler, geleceğe dair kaygılar ve şehir hayatının getirdiği yoğun tempo, bazen bu umut filizini solduracak gibi gelebilir. Elbette, bu durumlar karşısında kişisel çabalarımıza, başarılarımıza, felsefenin ve psikolojinin sunduğu derinlikli bakış açılarına sığınırız. Bunlar, hayata tutunmak ve anlam bulmak için attığımız doğal ve değerli adımlardır. https://www.hayatinanlami.net/bize-yazin/

Umut, belki de en temel insani dürtülerimizden biri; bizi ileriye taşıyan, zorluklar karşısında ayakta kalmamızı sağlayan o içsel güç. Her birimiz, hayatın farklı dönemlerinde bu güce tutunma ihtiyacı hissederiz. Kültürümüzde de umudun ve dayanıklılığın ne kadar değerli olduğuna dair derin izler buluruz. “Çıkmadık canda umut var” derken aslında yaşamın her anında bir potansiyel olduğunu hatırlarız. Sabırla bekleyişin, zorluklara karşı gösterilen metanetin kıymetini biliriz; tıpkı en çetin kışın ardından açan bir kardelen misali, en zorlu koşullarda bile yeşerebilecek bir umut filizini içimizde taşırız. Ancak günümüz dünyasında, özellikle biz genç profesyoneller için umudu canlı tutmak her zaman kolay olmayabiliyor. Ekonomik belirsizlikler, geleceğe dair kaygılar ve şehir hayatının getirdiği yoğun tempo, bazen bu umut filizini solduracak gibi gelebilir. Elbette, bu durumlar karşısında kişisel çabalarımıza, başarılarımıza, felsefenin ve psikolojinin sunduğu derinlikli bakış açılarına sığınırız. Bunlar, hayata tutunmak ve anlam bulmak için attığımız doğal ve değerli adımlardır. https://hayatinanlami.net/bize-sorun/

Hiç bilinmeyenden korktunuz mu? Şu anki hayatınızda değişmekten korkacak kadar rahatsız oldunuz mu? İşte bu kısa filmde, bir adam yapbozunu bitiriyor ama son parçayı yerleştirdiğinde, istediğinden emin olmadığı yepyeni bir dünyanın kapılarını aralıyor.... Bu durumda siz ne yapardınız?

İki arkadaşın sohbeti, bir kuşun çaylarını kirletmesiyle yarıda kalır. Siz o çayı içer miydiniz? Kutsal Kitapta bizlere şöyle seslenir ; "Hiç kimsede, insanın, dostları uğruna canını vermesinden daha büyük bir sevgi yoktur. " Yuhanna 15:13 Sorular: 1. Hiç tanımadığınız birinden hediye kabul eder miydiniz? 2. Hayattaki iyi işleriniz, yaptığımız kötülüklerden ağır basıyor mu? 3. Yaşlı adamın yaptıkları hakkında ne düşünüyorsunuz?

Ya RAB, yollarını bana öğret, Yönlerini bildir. Bana gerçek yolunda öncülük et, eğit beni; Çünkü beni kurtaran Tanrı sensin. Bütün gün umudum sende. Mesih İsa, “Yol, gerçek ve yaşam Ben’im” dedi. “Benim aracılığım olmadan Baba’ya kimse gelemez. Beni tanısaydınız, Babam’ı da tanırdınız. Artık O’nu tanıyorsunuz, O’nu gördünüz.” Filipus, “Ya Rab, bize Baba’yı göster, bu bize yeter” dedi. Mesih İsa, “Filipus” dedi, “Bunca zamandır sizinle birlikteyim. Beni daha tanımadın mı? Beni görmüş olan, Baba’yı görmüştür. Sen nasıl, ‘Bize Baba’yı göster’ diyorsun? Benim Baba’da, Baba’nın da bende olduğuna inanmıyor musun? Size söylediğim sözleri kendiliğimden söylemiyorum, ama bende yaşayan Baba kendi işlerini yapıyor. Bana iman edin; ben Baba’dayım, Baba da bendedir. Hiç değilse bu işlerden dolayı iman edin. Size doğrusunu söyleyeyim, benim yaptığım işleri, bana iman eden de yapacak; hatta daha büyüklerini yapacaktır. Çünkü ben Baba’ya gidiyorum. Baba Oğul’da yüceltilsin diye, benim adımla dilediğiniz her şeyi yapacağım. Benim adımla benden ne dilerseniz yapacağım.”